Zgodnie z Art. 37. Ustawy o efektywności energetycznej z dnia 20 maja 2016 r. oraz na podstawie dyrektywy 2012/27/UE – „Kryteria minimalne dotyczące audytów energetycznych w tym audytów przeprowadzonych w ramach systemów zarządzania energią”, audyt energetyczny podlega następującym wymogom formalnym:

obowiązkowy audyt energetyczny musi zostać przeprowadzony w oparciu o aktualne, reprezentatywne i możliwe do zweryfikowania dane na temat zużycia energii oraz zapotrzebowania na moc (w przypadku energii elektrycznej), audyt energetyczny musi zawierać szczegółowy wykaz zużycia energii w budynkach lub zespołach budynków, w instalacjach przemysłowych oraz w transporcie i odpowiadać łącznie za minimum 90 procent całkowitego zużycia energii w przedsiębiorstwie, w miarę możliwości audyt obowiązkowy powinien opierać się nie na okresie zwrotu nakładów, lecz na analizie kosztowej cyklu życia budynku lub zespołu budynków oraz instalacji przemysłowych. W ten sposób można uwzględnić oszczędności energii w dłuższym okresie, wartości rezydualne inwestycji długoterminowych oraz stopy dyskontowe.

Powyższe ogólnikowe stwierdzenia nie pozwalają na szczegółowe określenie zakresu i pełne wyobrażenie formy poprawnie przeprowadzonego audytu. Stąd też wynika potrzeba nakreślenia spójnych zasad pozwalających na profesjonalną realizacje działań audytowych. Realną pomoc dla przedsiębiorstw oraz współpracujących z nimi jednostek audytorskich w tym zakresie oferuje seria Europejskich Norm EN 16247.

Materiał własny KAPE S.A.

Fot. 123rf